Opgericht in 1934 – is een vereniging met 1500 leden en zonder winstoogmerk.
Met de stichting van de parochie Sint Wulfram door pastoor J.J. Vollering in 1919 werd tevens de aanzet gegeven tot de aanleg van een eigen kerkhof.
Vanaf oktober 1919 konden de overledenen van Waarland in het eigen dorp ten grave worden gedragen.
Bij het 90-jarig jubileum is tijdens de “receptie” van (oud)-bestuursleden, verzorgster, aflegsters, dragers, tuinkabouters onderstaande voorgedragen door Siem Bruin.
Als dorpskind vroeger, beleefde je de dood anders dan nu. Als je naar school ging, hoorde je de klok luiden. Je voelde ’t op je klompen aan dat er iemand was overleden. Na schooltijd liep je langs het huis van de overledene en zag dat de gordijnen dicht waren. De koster ging nog langs de huizen, want niet iedereen had een krant. Hij deed z’n prevelementje over wie er was overleden en wanneer de begrafenis zou zijn.
Het waren de buren die als dragers optraden en de kist werd door de plaatselijke timmerman gemaakt. De familie moest zelf het overlijden aangeven bij het gemeentehuis en bidprentjes en rouwadvertenties plaatsen.
Met de stichting van de parochie Sint Wulfram door pastoor Vollering in 1919 werd tevens de aanzet gegeven voor de aanleg van een eigen kerkhof. Vanaf oktober 1919 konden de overledenen van Waarland in eigen dorp ten grave worden gedragen. Het duurde echter nog tot 1934 voordat de parochie de beschikking kreeg over een eigen begrafenisvereniging Sint Paulus.
In 1972 kwam ik als 23 jarige in het bestuur van de stichting Aula Waarland voor de realisatie van een aula in het toen nog bejaardenhuis Sabinahof. Ik bleef lid van het bestuur tot 1979 en werd toen gevraagd voorzitter te worden. Dit heb ik tot 25 maart 2014 gedaan, in totaal ruim 41 jaar.
Mij is vaak gevraagd; wie gaat er op jonge leeftijd nou in het bestuur van een begrafenisvereniging, want ik was ook nog prins Carnaval van de Kluivers.
Maar, als bestuurslid loop je niet zelf met een kist op je rug. Op recepties van jubilerende verenigingen in ons dorp was het de gewoonte dat er speeches werden gehouden. Groot was veelal de hilariteit als ik namens de carnavalsvereniging met “steek” en daarna namens de begrafenisvereniging met hoge hoed het woord nam. Zo werd bewezen dat leven en dood dicht bij elkaar staan.
In de loop van mijn bestuursperiode is er wel het een en ander veranderd. De zorg voor de overledene is nog steeds het voornaamste.
Wat is er zoal nog meer veranderd in de afgelopen 90 jaar:
Ik weet dat de vereniging beschikt over een goed team, die onder alle, soms moeilijke omstandigheden het (liefde)-werk zo goed mogelijk verricht.
Bestuur, algehele verzorgers, dragers en medewerkers van harte gefeliciteerd met jullie 90 jarig bestaan. Op naar het 100 jarig jubileum.
Siem Bruin, erelid
Het boekje ‘Sint Paulus 60 jaar’ kunt u, in digitale vorm, gratis ontvangen. Stuur ons een mail met:
Dan zorgen wij voor het verzenden.